"Het Bougival-project sluit de mogelijkheden voor toegang tot volledige soevereiniteit voor Nieuw-Caledonië af"

De persberichten van de Caledonische Unie en het politieke bureau van het Kanak en Socialistisch Nationaal Bevrijdingsfront (FLNKS) van zaterdag 26 juli verbraken de unanimiteit die commentatoren eerder hadden getoond in hun verwelkoming van de "historische overeenkomst" van Bougival (Yvelines) die de oprichting van de "Staat Nieuw-Caledonië" inluidde. Eén commentator hekelt de voorwaarden van de onderhandelingen achter gesloten deuren, onder sterke druk van de staat, met name op financieel vlak, maar ook op de geest, de principes van de overeenkomst en de institutionele gevolgen die deze met zich meebrengt. Een andere commentator stelt, in een zeer terughoudende reactie, de beslissing uit tot het congres, dat in augustus zal plaatsvinden. De tegenstand tegen deze tekst was al duidelijk voelbaar op sociale media, wat de omvang van de teleurstelling en emotie aantoont die wordt opgeroepen door wat wordt gezien als "een historische tegenslag" en een reeks van moeilijk te begrijpen verzakingen binnen de onafhankelijkheidsbeweging.

Het project van Manuel Valls, Frans minister van Overzeese Gebieden, dat in mei in Deva, Nieuw-Caledonië, werd gepresenteerd, droeg het idee van "gedeelde soevereiniteit" met Frankrijk in zich, met de nog vage belofte van een internationaal erkende staat die vrijelijk met Frankrijk geassocieerd wordt, een idee dat de toorn van de loyalisten had opgewekt. Het Bougival-project opent daarentegen een heel ander perspectief door de Caledonische staat permanent te verankeren in de Franse grondwet en de mogelijkheden voor volledige soevereiniteit te verankeren door de vereiste van een gekwalificeerde meerderheid van meer dan 60% in het lokale congres, gevolgd door de goedkeuring door de Franse staat van een gezamenlijk ontwikkeld project dat aan een referendum onder Caledonische staatsburgers is voorgelegd. Zoveel obstakels die op zichzelf het recht op zelfbeschikking dat Frankrijk overigens erkent niet uitwissen, maar die het voor de huidige generaties bijna onwerkelijk maken, tot tevredenheid van de staat en de loyalisten.

Frankrijk geeft geen enkele soevereine bevoegdheid op, behalve die op het gebied van buitenlandse zaken, die het deelt met de Caledonische staat. De diplomatie van die staat blijft onderworpen aan de internationale verplichtingen van Frankrijk en het respect voor zijn fundamentele belangen; een sterk gecontroleerde en beperkte diplomatie, zoals al het geval is via overeenkomsten tussen Nieuw-Caledonië en aangrenzende landen in de Stille Oceaan. De Caledonische nationaliteit zal geen verdere inhoud hebben, aangezien deze ondergeschikt blijft aan de Franse nationaliteit. Een Caledoniër zal niet in staat zijn afstand te doen van de ene zonder ook afstand te doen van de andere. Wat brengt het meer dan het huidige Caledonische staatsburgerschap, dat een aantal specifieke rechten biedt op lokaal niveau?

Je hebt nog 53,09% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.